ارزیابی سطح بلوغ مدیریت سرمایه‌های انسانی در آموزش عالی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

دانشگاه علامه طباطبایی

چکیده

هدف اصلی این نوشتار، بررسی وضعیت اقدامات مدیریت سرمایه انسانی در دانشکده‌های مدیریت و روان‌شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران بوده است. این مطالعه از حیث هدف پژوهش - کاربردی و از نظر نحوه‌ی گردآوری داده‌ها از نوع پژوهش‌های توصیفی- پیمایشی به شمار می‌رود. از این‌رو، 118 نفر کارمند از این دو دانشکده از طریق نمونه‌گیری طبقه‌ای انتخاب شدند. آنها پرسشنامه محرک‌های سرمایه‌ی انسانی باسی و مک‌مورر (2007) را کامل کردند. پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (86/0) محاسبه شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی تک‌نمونه‌ای و تی برای دو گروه مستقل، تحلیل شدند. نتایج نشان داد: میانگین نمرات دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی در ابعاد ظرفیت یادگیری و دسترسی به دانش به‌طور معنی‌داری بالاتر از میانگین به‌ دست‌ آمده از دانشکده مدیریت بوده است. همچنین، میانگین به‌ دست ‌آمده از
دو دانشکده در ابعاد اقدامات رهبری، درگیری کارکنان و بهینه‌سازی سرمایه انسانی، تفاوت معنی‌داری با هم نداشتند و دو دانشکده دارای وضعیت نسبتاً مشابهی بودند. به‌طور کلی، وضعیت دانشکده‌ی روان‌شناسی و علوم تربیتی از نظر محرک‌های مدیریت سرمایه انسانی در حد بالای متوسط و وضعیت دانشکده مدیریت در حد متوسط قرار داشت.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Evaluation of the Maturity of Human Capital Management at Higher Education

نویسنده [English]

  • keyvan moradi
چکیده [English]

This research is aimed at evaluating the human capital practices in the faculties of management, psychology and educational sciences at the University of Tehran. This research follows an applied purpose which employs a descriptive-survey method for data collection. A sample containing 118 employs from these two faculties was developed by stratified sampling. They were exposed to Bassi and Mcmurrer’s human capital questionnaire. The reliability of the questionnaire was calculated to be 0.86 according to Cronbach’s alpha. The data was analyzed by univariate and bivariate T-test. The results indicated that the mean score of the faculty of psychology and educational sciences was significantly higher than that of the faculty of management in relation to learning capacity and availability of knowledge. The mean scores of the two faculties did not differ significantly with relation to leadership practices, employments entanglement, and modification of human resource. Generally, the situation of the faculty of psychology and educational sciences was higher than moderate with regard to human resource management. The faculty of management was at moderate level in this regard.

کلیدواژه‌ها [English]

  • human resource management
  • Human Resource Motives
  • Maturity Level
  • higher education
بارون، آنجلا و آرمسترانگ، مایکل. (1387). مدیریت سرمایه انسانی: خلق ارزش­افزوده از سوی کارکنان. ترجمه حمید ­رضا کریمی، محمد رضا دلوی و محمد فلسفی­نژاد. اصفهان: انتشارات مداد سفید.
پارسونز، واین. (1392). مبانی سیاست­گذاری عمومی و تحلیل سیاست­ها. ترجمه حمید رضا ملک محمدی. تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات راهبردی.
تافلر، الوین و هایدی، تافلر. (1390). ثروت انقلابی. ترجمه رضا امیر رحیمی. تهران: نشر ماهی.
فرهی، علی، ظریف ­منش، حسین، فقیه علی­آبادی، هادی و مازندرانی، رضا. (1393). توسعه فرآیندهای اصلی سرمایه­ی انسانی با بهره­گیری از فن تحلیل شکاف. دو فصلنامه پژوهش­های مدیریت منابع انسانی، دانشگاه جامع امام حسین (ع)، 6 (3)، 115-138.
فولادی، معصومه و علیپوریان، معصومه. (1394). سرمایه­ی انسانی دانش بنیان. تهران: نشر اقتصاد فردا.
کوهن، لارنس. (1392). از مدرنیسم تا پست مدرنیسم. ترجمه عبدالرحیم رشیدیان. تهران: نشر نی.
مکولی، جان، دبرلی، ژوآنی و فیل، جانسون. (1389). نظریه سازمان: نگاه­ها و چالش­ها. ترجمه­ی حسن دانایی­فرد و سید حسین کاظمی. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق (ع).
نادری، ابوالقاسم. (1394). سنجش و ارزیابی سرمایه­ی انسانی بر پایه­ی الگوی یکپارچه. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
Ajisafe, O. E., Orifa, R. A. O., & Balogun, J. A. (2015). Influence of Human Capital Management on Organizational Performance. Journal of Resources Development and Management, 14, 8-14.
Armstrong, M. (2006). AHandbook of Human Resource Management Practice. London: Kogan Page.
Baron, A., & Armstrong, M. (2007). Human Capital Management: Achieving Value Through People. London: Kogan Page.
Bassi, L. J., & Mc Murrer, D. P. (2007). Maximizing Your Return on People.Hardward Business Review, 8 (71), 32-42.
Becker, G. S. (2002). The Age of Human Capital. In Lazear, E. P. (Eds.). Education in the Twenty-First Century. Palo Alto: Hoover Institution Press.
Borton-Jones, A., & Spender, J. C. (2011). The Oxford Handbook of Human Capital. Oxford: Oxford University Press.
Fortier, M., & Albert, M.N. (2015). From Resource to Human Being: Toward Persons Management. SAGE Open,1–13.
Hall, B. W. (2008). The New Human Capital Strategy. USA: American Management Association.
Hansson, B. (2009). Employers' Perspectives on the Roles of Human Capital Development and Management in Creating Value. OECD Education Working Papers, 18, OECD Publishing.
Haslinda, A. (2009). Evolving Terms of Human Resource Management and Development. The Journal of International Social Research, 2(9), 180-186.
Ingham, J. (2007). Strategic Human Capital Management. Netherlands: Routledge Publisher.
Kreissl, B. (2014). Human Capital Management is Starting to Grow on Me. Canadian HR Reporter,27 (14), 15.
Magau, M. D., & Roodt, G. (2010). An Evaluation of the Human Capital BridgeTM Framework. SA Journal of Human Resource Management, 8 (1), 1-10.
Marrewijk, M.­ V. & Timmers, J. (2003). Human Capital Management: New Possibilities in People Management. Journal of Business Ethics, 44, 171-184.
Ordonez de Pablos, P., & Tennyson, R. D. (2014). Strategic Approaches for Human Capital Management and Development in a Turbulent Economy. USA: Business Science Reference (An Imprint of IGI Global).
Phillips, J. J., & Phillips, P. P. (2015). High-Impact Human Capital Strategy. USA: American Management Association (AMACOM).
Robbins, S. P., & Coulter, M. (2016). Management. USA: Pearson Education.