آقاجانی، حسنعلی و شوقی، بهزاد (1393)، بررسی تأثیر سبک رهبری بر خلاقیت کارکنان، مدیریت توسعه و تحول، سال 17: 43 ـ 51.
احمدی، پرویز و پیشدار، مهسا (1389)، یادگیریسازمانیونوآوری، سومین کنفرانس ملی خلاقیتشناسی، تریز و مهندسی و مدیریت نوآوری ایران، تهران: خانه معلم.
پورانجنار، گلبهار؛ جوادزاده، مهتا و پورانجنار، عافیه (1395)، بررسی رابطه رهبری تحولآفرین با خلاقیت و نوآوری و کارآفرینی سازمانی، بررسیهای بازرگانی، ش 77: 79 ـ 93.
تابلی، حمید؛ هدایتالله، تیرگر؛ مظفری، لیلا؛ مرتضوی، حمید و مهرابیفر، فاطمه (1391)، بررسی رابطه بین رهبری تحولآفرین و خلاقیت کارکنان در سازمانهای دولتی شهرستان نیریز، ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، ش 1: 1 ـ 25.
تاجی، زهرا و بردبار، غلامرضا (۱۳۹۴)،بررسی رابطه رهبری تحولآفرین و چابکی منابع انسانی، پژوهشهای مدیریت منابع انسانی، دوره ۷، ش ۲: ۱۷۷ ـ ۱۵۳.
تقوی قرهبلاغ، حسین (1388)، بررسی رابطه بین شخصیت و رهبری تحولآفرین در بین مدیران نوزدهگانه آموزشوپرورش شهر تهران، پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران.
تونکهنژاد، ماندنی (1385)، مقایسه دو سبک رهبری خدمتگزار و تحولگرا (دو محیط، دو سبک رهبری)، ماهنامه تدبیر، سال 17، شماره 174.
حسنبیگی، حسن (1389)، بررسی نقش مدیریت دانش در خلاقیت سازمانی، پایاننامه کارشناسی ارشد، رشته مدیریت فناوری اطلاعات، دانشگاه پیامنور مرکز تهران.
حسینی سرخوش، سیدمهدی؛ فرهی بوزنجانی، برزو و سنجقی، محمدابراهیم (۱۳۸۸)، اثر میانجیگری فرهنگ سازمانی بر رابطه بین رهبری تحولآفرین و تعهد سازمانی، پژوهشهای مدیریت منابع انسانی، سال دوم، ش ۱ (پیاپی ۵): ۱۰۵ ـ ۸۷.
رستگار، عباسعلی و مقصودی، طاهره (1395)، بررسی تأثیر رهبری تحولآفرین بر نوآوری سازمانی با میانجیگری تسهیم دانش، مطالعات مدیریت (بهبود و تحول)، سال بیستوپنجم، شماره 80: 157 ـ 182.
شاهمنصوری، اشرف و سکوتآرانی، مهدی (1394)، تأثیر سبک رهبری تحولآفرین بر خودکارآمدی کارکنان (در شهرداری شهرستان آران و بیدگل)، مجله مدیریت توسعه و تحول، ش 21: 43 ـ 48.
ضرغامی، حمیدرضا؛ جعفری، مصطفی و اخوان، پیمان (1391)، بررسی رابطه بین خلاقیت و انگیزه افراد برای نوآوری در سازمانهای پژوهشی: مطالعه موردی در پژوهشکده پردازش هوشمند علائم، ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، دوره 1، ش 4: 37 ـ 64.
قادری، اسماعیل (1388)، رهبری تحولآفرین رکن اصلی در توسعه و ارتقای هوش سازمانی، عصر مدیریت.
محمودی، محمدتقی؛ افضل کوهی، فروزان و فروزنده، اعظم (1395)، بررسی و ارزیابی رابطه بین یادگیری سازمانی با نوآوری سازمانی کارشناسان دانشگاه اصفهان، نوآوریهای مدیریت آموزشی، سال یازدهم، شماره دوم: 103 ـ 121.
مرحمتی، سعادت (1392)، بررسی رابطه ساختار سازمانی با خلاقیت سازمانی از دیدگاه مدیران ارشد و میانی در بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، مجله پزشکی هرمزگان، سال هفدهم، ش2: 175ـ182.
مظلومی، نادر؛ ناصحیفر، وحید و احسانفر، گلشن (1392)، رابطه رهبری تحولآفرین و خلاقیت و نوآوری سازمانی در شرکتهای خصوصی بیمه در ایران، پژوهشنامه بیمه، 20 (1): 33 ـ 56.
موغلی، علیرضا (1383)، رهبری تحولآفرین و ابزار سنجش آن، مطالعات مدیریت بهبود و تحول، ش 43 و 44: 95 ـ 112.
میرکمالی، سیدمحمد (1389)، رهبری و مدیریت آموزشی، تهران: نشر یسطرون.
میرکمالی، سیدمحمد (1396)، جزوه کلاسی مدیریت تغییر و نوآوری در سازمانهای آموزشی، دوره دکتری رشته مدیریت آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران.
میرکمالی، سیدمحمد؛ شاطری، کریم و یوزباشی، علیرضا (1392)، تبیین نقش رهبری تحولآفرین در گرایش به خلاقیت سازمانی، دوفصلنامه نوآوری و ارزشآفرینی، سال اول، ش 3: 21 ـ 31.
میرکمالی، سیدمحمد؛ مزاری، ابراهیم و خباره، کبری (1392)، تبیین نقش خلاقیت در گرایش به نوآوری سازمانی کارکنان دانشگاه بیرجند، نوآوریهای مدیریت آموزشی، سال نهم، ش (مسلسل 33): 7 ـ 23.
میرکمالی، سیدمحمد؛ نارنجی ثانی، فاطمه و اعلامی، فرنوش (1390)، بررسی رابطه رهبری تحولآفرین با یادگیری سازمانی (مورد مطالعه: شرکت سایپا)، پژوهشنامه مدیریت تحول، سال سوم، ش 6: 1 ـ 27.
میرکمالی، سیدمحمد و چوپانی، حیدر (1390)، رابطه بین رهبری تحولآفرین با گرایش به نوآوری سازمانی در یک شرکت بیمهای، پژوهشنامه بیمه، 26 (3): 155 ـ 181.
میرکمالی، سیدمحمد؛ چوپانی، حیدر؛ حیات، علیاصغر و غلامزاده، حجت (1391)، بررسی تأثیر رهبری تحولآفرین بر رفتار شهروندی سازمانی نیروهای دانشگر شرکت ملی نفت ایران، پژوهشهای مدیریت منابع انسانی، 2 (1): 137 ـ 155.
نجفی، امیر و عباسی منزه، صدیقه (1394)، بررسی تأثیر رهبری تحولآفرین بر خلاقیت و نوآوری سازمانی در دیوان محاسبات کشور و مدلسازی روابط بین آنها مبتنیبر مدل معادلات ساختاری، پژوهشهای مدیریت راهبردی، سال بیستم، ش 58: 73 ـ 100.
واعظی، مظفرالدین؛ چوپانی، حیدر و منشالنج،